Dag allemaal,

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de berichtjes voor mijn vertrek en natuurlijk ook de reacties op Facebook. Ik vind het leuk om wat uit Nederland te horen, ben ook gewoon te bereiken (via sms) op mijn Nederlandse nummer. Dus kom maar op met die smsjes, ik kan nl ook gewoon gratis terug smsen via internet

Nu genoeg hierover, ik zal beginnen over mijn reis en eerste avonturen. Ik zal het proberen kort te houden.

Het avontuur begon op maandag, na mijn laatste tentamen gemaakt te hebben ging ik snel naar Uden om mijn laatste spulletjes in te pakken, nog 1 vaccinatie te halen en te vertrekken naar mijn familie in Haarlem. Helaas ging het niet zoals gepland, want mijn mooie koffer op 4 wielen protesteerde. Mijn spullen paste er wel net in maar als ik hem op slot had gedaan en weer overeind zette sprong het slot open. Dus Milou was natuurlijk helemaal over de zeik, en met tegenzin heb ik de spullen overgeheveld naar de stomme, ouderwetse sleepkoffer, die helaas een stuk platter was, met als gevolg dat ik er met mijn volle gewicht (wat gelukkig redelijk wat is

) op moest gaan liggen. Maar hij ging dicht, dus dat was een probleem minder, op naar Haarlem. Daar nog afscheid genomen van iedereen en de volgende ochtend vroeg met mama, mijn oom en neefje naar Schiphol vertrokken, waar we Laura zouden meeten. Ook daar afscheid genomen, snik snik. Het was wel raar om alles achterlaten, maar op naar het avontuur.

De reis was goed verlopen, wel erruug lang iets van 18 uur, maar het was goed te doen met een eigen schermpje in de stoel voor je en een hele bank voor je alleen (als je hem goed weet te bewaken iig, wat mij dus niet was gelukt). Om de een of andere vage reden vlogen we via Groenland, Canada etc om daarna af te dalen naar Houston. Eenmaal in Guadalajara aangekomen moesten we nog wat formulieren invullen en langs wat controles. Je moest een lamp indrukken en als het groen was mocht je gewoon doorlopen, maar bij rood werd je bagage gecontroleerd. En ja hoor jullie raden het al, ik had natuurlijk de rode lamp. Waardoor ik helaas vroegtijdig afscheid moest nemen van mijn Hollandse appels. De rest van mijn eten mocht wel mee, beetje vaag maarja. Na alle controles konden we dan eindelijk weg en hebben we de taxi naar ons hotel gepakt, die naast het busstation lag zodat we de volgende dag weer snel op reis konden, op naar Guanajuato. Maar eerst hadden we nog even in de zon aan het zwembad gezeten, want dat had het hotel (zijn jullie al jaloers?! Haha) Daarna met de bus richting Guanajuato, wat vet relaxed was met veel beenruimte, een tv en wat gratis eten en drinken voor onderweg, want het was 4,5 uur rijden. Bij het busstation aangekomen in Guanajuato kwam er meteen een mannetje op ons af, die ons hielp met een taxi en zelfs al een hostel voor ons had gebeld. Ja de mensen zijn hier echt super behulpzaam. Helaas was het hostel geen feest, het leek wel een grot. Maar er stond een bed en er was een douche, meer heb je niet nodig toch.

De volgende dag nog wat dingetjes geregeld voor de uni en op zoek gegaan naar een kamer. We hadden het vrouwtje van het hostel gevraagd en die verliet gewoon het hostel om ons te helpen zoeken :s. Uiteindelijk had ze een promotor van de stad ingeschakeld, waar we een uurtje of 5 mee door de stad hebben gewandeld. Het was behoorlijk zwaar want Guanajuato ligt tussen en tegen de bergen, dus je moet super veel steile weggetjes op en af maar ook heel veel trappen. Op het laatst dan toch eindelijk een kamer gevonden, bij een omaatje in een oranje huis, wel toepasselijk he. Echt een super tof mens is het die ons met van alles helpt. De kamer deel ik met Laura, maar hij is best groot er zit zelfs een klein keukentje achtig iets in

en in het huis hebben we ons eigen badkamertje. In de tuin heeft ze een aantal mandarijnbomen, dus mam ik kom wel aan voldoende fruit hoor!

Op vrijdagochtend hadden we 3 afspraken om de inschrijving van de uni te regelen, maar bij de eerste aangekomen maakte we al meteen goed kennis met Mexico, want ze was er niet. Om 10 uur zou ze er wel zijn, alleen hadden we toen al een andere afspraak. Super handig natuurlijk, maar het zal wel wennen (of niet bij mij). Daarna met wat meer internationale studenten naar de bieb geweest om nog wat te regelen. Daar al een beetje kennis gemaakt met de andere studenten, want vrienden hebben we nog niet

's Avonds met Marloes (medestudente die er al was) afgesproken om samen te gaan eten. Echt super toevallig in dat restaurant hadden we net gezegd dat er geen andere Nederlanders zijn, komt er een man op ons af die dus ook Nederlands sprak. Hij was er met zijn vrouw, kind en de broer van zijn vrouw. Daar nog super lang mee gekletst in het restaurant en wat gedronken. Daarna ook nog met de 2 mannen op stap geweest, want het nachtleven van Guanajuato moet natuurlijk ook verkent worden. We waren naar een tent die van Gogh heette gegaan, nou Nederlandser wordt het niet he! Haha. Was super gezellig allemaal, Laura is ook al goed geïntegreerd, want die was aan de Tequilla en Mezcal gegaan. In die laatste zat ook iets van een rupsje, die ik voor de helft had opgegeten (schijnt soort van delicatesse te zijn hier). Geloven jullie het... Milou die bijna nooit iets eet wat ze niet kent, heeft een rups gegeten. Jaa het is echt zo, het was niets bijzonders eigenlijk, je proefde niet veel. Toen kwam opeens een barmeisje naar me toe met een servetje. De barman had er iets opgeschreven. Ja aandacht van de Mexicanen hebben we wel, op straat kijken ze je aan, zwaaien naar je of zeggen iets. Het bruin kleuren van mijn haar heeft dus toch niet mogen baten.

Nu is het de volgende dag en typ ik dit berichtje, dus er komt eindelijk een eind aan het lange verhaal, sorry!!! De volgende keer zal ik het proberen kort te houden.

Liefs uit Guanajuato

Ps: de foto's volgen zo snel mogelijk!